Als zevenjarig jongetje werd Cubaan Henry Rodríguez geselecteerd voor de befaamde nationale balletacademie in Havana, maar uiteindelijk zag zijn vader het niet zitten: “Ballet was, vond hij, niks voor jongens.” Natuurlijk kroop het bloed waar het niet gaan kon – “ik was áltijd met ballet bezig” – en als 17-jarige belandt Henry alsnog op een dansacademie, de Escuela Nacional de Danza, waar hij het Spaanse-dansprogramma volgt en als onderdeel daarvan ook lessen ballet en ‘escuela bolera’ (een stijl die veel overeenkomsten met caractèredans vertoont) krijgt. Na zijn opleiding wordt hij aangenomen bij het hedendaagse Danza Contemporánea de Cuba, maar, zegt hij: “Ballet is altijd onderdeel geweest van alles wat ik deed, zelfs als ik Afro-Cubaanse folklore danste.”

In 2018 kwam Henry naar Nederland en na vijf jaar als danser, choreograaf en docent deel uit te hebben gemaakt van het hedendaagse freelance-danscircuit, groeide de behoefte om als het ware terug te keren naar zijn oorspronkelijke passie en zich vast te bijten in het vak van balletdocent. “Alle kennis die deze bacheloropleiding mij biedt, verrijkt allereerst natuurlijk mijn werk als docent. Ik geef momenteel in de avonduren regelmatig les in de ‘escuela bolera’ en na die lessen kan ik, door alle opgedane, nieuwe kennis, niet stóppen met reflecteren. Ik slaap nauwelijks nog op die dagen”, zegt hij lachend. “Maar tegelijkertijd krijg ik ook duizenden nieuwe vaardigheden aangeleerd die mij als danser en choreograaf verder helpen.” Enthousiast: “‘I’m absoluty flying with this programme’. Ik voel me zó verwend, want ik haal zóveel uit deze opleiding.”

Zowel de persoonlijke lessen met de NBA-docenten als de zogeheten ‘meekijklessen’ (waarbij hij de docenten observeert in het werken met de dansleerlingen en -studenten) ervaart hij als heel bijzonder. “Je realiseert je tijdens de lessen zó dat docent-zijn niet alleen om ervaring en om het op een juiste manier demonstreren van de passen draait, maar dat je vooral totaal gepassioneerd moet zijn. Dat je, wanneer een student met iets struggelt, precies weet wat die student nodig heeft en hoe je hem of haar daarbij kunt helpen en begeleiden.”

Ook zelf krijgt hij, zegt hij, enorme support van de docenten, ook buiten het reguliere lesprogramma om. “Zo heb ik, op voorspraak van docent Marion Vijn, de kans gekregen om te assisteren tijdens de workshop die Zoë Greten in november aan NBA 7 gaf. Voor mij was dat echt een fantastische ervaring!” En toen docent Simona Ferrazza en artistiek leider Ernst Meisner hoorden dat Henry zich inzet om dansers in Cuba (met onder meer dansschoenen, dancebelts, medicijnen en tampons) te ondersteunen, aarzelden ze geen seconde om uit te vinden hoe ze konden bijdragen aan dit initiatief. “Uiteindelijk koppelden ze mij aan de spitzenbeheerders van Het Nationale Ballet en vertrok ik afgelopen Kerst met vier dozen spitzen ter waarde van maar liefst drieduizend euro naar Cuba.”

Henry, die nu 32 is, wil, net als Qian Liu, voorlopig nog blijven dansen, maar daarnaast is hij ook bezig met de ontwikkeling van een eigen les- en choreografiemethode, inclusief een dansnotatiesysteem, waarvoor hij inmiddels een pitch heeft ingediend voor de Henny Kamerman Dansersprijs van het ATD Fonds. “Mijn doel is om een brug te slaan tussen het klassieke balletonderwijs enerzijds en choreografie en creativiteit anderzijds. Hoe kun je de creativiteit van nieuwe generaties dansers nog meer stimuleren? Met experts en wetenschappers wil ik daar onderzoek naar doen, om uiteindelijk hopelijk een nieuwe dimensie en nieuwe impuls aan het balletonderwijs te kunnen geven.”

> Klik hier voor meer informatie over de bacheloropleiding Docent Klassiek Ballet