Re-Mediate Orandakan EXPO 1970-2020

Osaka | Japan | Amsterdam | Nederland

Tijdens de Open Dag op 25 januari 2020 toonde het IDlab de eerste fase van het Re-Mediate Orandakan EXPO 1970-2020 project. De wereld-expo van 1970 in Osaka stond in het teken van de humanisering van de nieuwe informatie- en communicatietechnologie. Het thema was ‘Vooruitgang en harmonie voor de mensheid’.
Nederland presenteerde zich in Osaka voor 4.646.167 Japanse bezoekers met een bijzonder paviljoen, beeldende kunst, muziek, design en bovenal een multimediale belevingswereld met 36 km film met 23 gesynchroniseerde 16mm film- en dia projectoren. In het als ‘bezichtigingsmachine’ ontworpen paviljoen werd het Japanse publiek ondergedompeld in een bijzondere totaalervaring.

Dankzij het paviljoen van de architecten Carel Weeber/ Bakema, multi-screenprojecties van Jan Vrijman en Frans Weisz, design van Wim Crouwel, muziek van Louis Andriessen en de spiegelzaal van Peter Struycken was het paviljoen technologisch en architectonisch gezien zeer innovatief en uniek. Het gemiddelde aantal bezoekers per dag lag tussen de 25.000 en 35.000.Hoe representeerde Nederland zichzelf? En hoe zag Nederland er volgens de filmmakers Jan Vrijman, Frans Weisz en producent Matthijs van Heijningen er in die tijd uit? Wat was de invloed van minister Cals, de kunstsector en het bedrijfsleven? Wat was ons zelfbeeld in de verzuilde vrijzinnige Nederlandse samenleving van eind jaren ‘60,
begin ‘70? Wat hebben wij laten zien, of buiten beschouwing gelaten en waarom? Hoe zagen wij onze relatie met Japan? Hoe was destijds onze verhouding met het Oosten en de bezetter van “ons voormalig Indië”?

Hoe zouden wij onze huidige samenleving nu presenteren? Dat is de vraag als straks in 2025 de Wereldtentoonstelling opnieuw in Osaka zal plaatsvinden? Presenteren wij onszelf dan als een vrije, open, democratische, multiculturele, diverse en inclusieve samenleving gericht op ecologische innovatie? Kunnen wij dan nog eenzelfde optimisme  richting de toekomst over het voetlicht brengen? En met welke technologie brengen wij in 2025 dan een immersieve performatieve ervaring tot stand? Op afstand in Extended Reality? Welke perspectieven zien wij dan?

In 2025 zal de wereldtentoonstelling dus opnieuw in Osaka plaatsvinden met als thema: Designing Future Society for Our Lives; Saving Lives, Empowering Lives, Connecting Lives. Zullen wij onze (eerstejaars) studenten richting kunnen geven, kunnen leiden, versterken en verbinden in een fluïde globale en tevens locaal gegronde samenleving? How will we Act? Hoe verhouden wij ons dan tot 1970 en het hier en nu, tot onze collectiviteit en individualiteit, tot onszelf en Japan?
What Action Will You Take? Denken jullie mee?

Of beter gezegd, doen jullie mee?

in co-productie met:
Scenografie, Design & Technologie, Afdeling Theater Techniek, Decoratelier
Artist in Residence programma | AHK VRacademy, Nederlandse Filmacademie MakerSpace, Academie van Bouwkunst & Eye Instituut voor Beeld en Geluid, Het Balletorkest

Creative Team:
Scenografie: Han Buhrs
3D audio: Marc Schrader i.s.m. studenten D&T
Technische productie: Willem Weemhoff
Media Artist: Fred Rodrigues
VR-reconstructie: Sweder Spanjer i.s.m. studenten Academie van Bouwkunst
ID&concept: Erik Lint

Share