Op 1 november verhuist de Nationale Balletacademie (NBA) naar het nieuwe gebouw aan de Nicolaas Tetterodestraat. Iemand die de Academie door en door kent is Wendy Tadrous-Paulusma – onderwijsondersteuner NBA.
Wendy heeft al een heel lange geschiedenis met de NBA. Ze begon in 1992 als leerling in groep 7 van de Olympiaschool in NBA 1 van de Balletacademie op de Agamemnonstraat, stroomde in 1996 door naar de Kerkstraat en rondde haar opleiding in 2000 af aan de Jodenbreestraat. Daarna danste ze bijna 20 jaar bij verschillende dansgezelschappen, waaronder Het Nationale Ballet, voordat ze in september 2019 achter de schermen bij de NBA ging werken.
Kun je wat meer vertellen over jouw huidige werk en je betrokkenheid bij de bouw van het nieuwe gebouw?
‘Als onderwijsondersteuner hou ik me vooral bezig met alles aan de ‘achterkant’ van de organisatie, zoals het contact met leerlingen en ouders, de inschrijving van studenten, de organisatie van audities en algemene managementondersteuning. Ik ben pas later bij de bouw betrokken geraakt, eigenlijk pas toen duidelijk werd dat het nu echt een keer ging gebeuren. Na een zoektocht van 16 jaar naar een geschikte locatie vonden we die hier. Toen ben ik, maar ik niet alleen, gaan nadenken over de inrichting van de school. Voor mij was het heel belangrijk dat er plekken zouden komen waar studenten zich na de lessen of tussendoor konden terugtrekken. Even geen ogen op je, geen oren die meeluisteren, even privé. Dat geeft zowel leerlingen als volwassen medewerkers een fijn en veilig gevoel. Onze leerlingen zijn ontzettend gedisciplineerd en gemotiveerd, maar je hebt ook weleens dagen dat het minder gaat, en dan moet er gelegenheid zijn om je te kunnen ontspannen’.
Weet jij ook wanneer, of waardoor dit besef van studentenwelzijn is ontstaan?
‘In onze tijd was het niet zo gezellig ingericht als nu in de Jodenbreestraat. Alles was nog grijs en kaal, er stonden geen banken en planten en ook de kantine was nog leeg in vergelijking met de situatie nu. Ook waren er alleen open, gedeelde kleedkamers voor jongens en meisjes, wat we toch best gek vonden op die leeftijd’.
Zou je aan de hand van jouw ervaringen de verschillende sferen en de evolutie op de locaties die jij hebt meegemaakt kunnen beschrijven?
‘Alles had z’n charme. In de Agamemnonstraat zaten in mijn tijd groep 7 en 8 van de basisschool en de 1e en 2e brugklas van het Gerrit van der Veen in NBA 1 t/m 4 onder één dak. Dat was gezellig en intiem. Nu zitten alleen groep 7 en 8 nog in het gebouw aan de Agamemnonstraat. Zij verhuizen straks ook mee naar het nieuwe pand. De Kerkstraat daarna was prachtig, omdat je er de oudere studenten als voorbeeld tegen kwam en de studio’s supergroot en mooi waren, maar het was zo oud en vervallen dat we bijvoorbeeld niet konden douchen door loshangende elektriciteitsdraden. Wat dat betreft kwam de Jodenbreestraat wel op tijd!’
Is de bouw eigenlijk een beetje volgens plan verlopen?
‘Veel wel. Afgezien van een fout bij de plaatsing van de vloer, was er eigenlijk maar één compromis: op een gegeven moment is er besloten een verdieping tussenuit te halen, omdat die financieel de nieuwe school de kop dreigde te gaan kosten, en er zonder die verdieping nog steeds enorm veel ruimte, met heel veel raamkanten over bleef. ‘
Heb je al reacties gehoord van leerlingen en ouders?
‘Die zijn zonder uitzondering positief. Er komen soms wel wat vragen met betrekking tot de reistijd tussen de middelbare scholen en het nieuwe gebouw. We denken dat we dat redelijk goed in kaart gebracht hebben, maar de praktijk zal ons gaan leren of die inschatting inderdaad klopt, of dat er nog een kwartiertje reistijd aan vastgeplakt moet worden. Dat gaan we vanzelf zien.’
En van de medewerkers?
‘Iedereen heeft er zin in om alles onder één dak te hebben. Roosteren wordt minder ingewikkeld, de pianisten en docenten hoeven niet meer heen en weer van de Agamemnonstraat naar de Jodenbree, je kunt even snel iets met een collega uitwisselen, en voor mijzelf hoop ik NBA1 t/m 4 beter te leren kennen, - niet alleen bij speciale gelegenheden en in de nervositeit van examenlessen, maar gewoon op dagelijkse basis.
Ook voor alle leerlingen en studenten zal het heel bijzonder zijn om in één gebouw te dansen. Met name bij de jongsten zien we altijd de bewondering voor de oudere studenten tijdens voorstellingen. In het nieuwe gebouw zien ze dagelijks waar ze in 9 jaar naartoe kunnen groeien, dat motiveert.
Nog een voordeel: we hoeven onze vloeren niet meer te delen, wat met name tijdens de spitzenlessen meer veiligheid geeft, denk aan gladde vloeren door gebruikers met andere materialen.
Dan is er nog een onderdeel dat meeverhuist: de oude school van Marieke van der Heijden gaat verder onder de vlag Studio NBA. Kun je daar iets meer over vertellen?
Per januari 2024 gaat Balletschool Marieke van der Heijden verder als Studio NBA en wordt daarmee onderdeel van de Nationale Balletacademie. Hiermee hopen we de afstand tussen de Academie en het amateurveld te verkleinen en het scoutingsproces makkelijker te maken. De huidige lessen van de balletschool blijven bestaan, maar we willen er ook meer voor de buurt gaan doen. Voorheen gingen we met ‘Ballet in de klas’, een samenwerking met de educatieafdeling van Het Nationale Ballet naar scholen toe, nu kunnen we Studio NBA inzetten om de NBA meer zichtbaar maken en mensen naar óns toe te trekken. We horen toch nog wel vaak dat mensen niet weten dat er überhaupt een balletacademie is. Misschien lopen er wel fantastische talenten rond die nu niet in aanraking komen met ballet en door dit initiatief later wel de weg naar de academie weten te vinden. Hoewel we ook internationaal scouten is ons grootste belang om het Nederlandse talent aan te vullen. Wat je eigenlijk wilt is dat de kweekvijver zo groot wordt, dat we daar een mooie selectie uit kunnen maken. Ballet leeft in vergelijking met 20 jaar geleden minder in het amateurcircuit. Er is nu meer focus op hip hop en streetdance, dus we moeten aan de slag om de interesse voor ballet te vergroten, met Studio NBA, en ook onze BA docent klassiek ballet.
Waar staat het gebouw voor jou voor?
‘We streven ernaar een opleiding van het hoogste niveau te bieden die zowel nationaal als internationaal erkend wordt. Tegelijkertijd moet het gebouw een fijne plek zijn waar leerlingen zich in een veilige omgeving kunnen ontwikkelen. Het nieuwe gebouw is in mijn ogen niet per se prestigieus, maar een eigen plek met een eigen identiteit, waarin iemand die van buiten komt zich kan onderdompelen.
En wat ik nog wel leuk vind om te noemen is dat we ons eigen theater krijgen, waarin we de ouders, maar ook mensen van buitenaf kunnen uitnodigen om bekend te raken met ballet.’
Wat staat je nu nog te doen?
‘Volgende week ga ik nog een keer kijken naar het nieuwe meubilair en dan is het wachten op 30 oktober zodat ik in mijn nieuwe kantoor kan gaan uitpakken. Op 1 november komen alle leerlingen en studenten binnen en dan gaan we echt beginnen op onze eigen plek!’
Tekst en foto's: Babette Verhoef
