Liliane Brakema

"Het is een regie die er wezen mag, helder en consequent". (de Volkskrant 2015 over afstudeerproject 'Gif')

Theater moet: raken! Over mensen gaan en daarom logischerwijs onlogisch zijn. Omdat we stomme dingen doen maar wel altijd – en dat raakt me, dat vind ik prachtig– blijven proberen. Ik wil zo goed worden dat mijn theater mensen kracht geeft. Ze sterker maakt door ze eerst naar binnen – dwars door hun eigen angst heen – en dan opener weer naar buiten te laten kijken. Ik wil de kracht en kwetsbaarheid van 't 'mens-zijn' voelbaar maken; de schoonheid en de poëzie.

Dit interesseert mij in theater: hoe personages bewegen in verhouding tot zichzelf, de ruimte en tot elkaar. Ik zoek naar de confrontatie tussen wat het hoofd wil en wat het lichaam doet. En, wanneer lukt het niet meer het lichaam te controleren? Per voorstelling ontwikkel ik een onafhankelijke beeldtaal die ik naast de bestaande toneeltekst plaats. Hiermee daag ik het publiek uit om verder te kijken dan wat er ogenschijnlijk al is.

Waarom zoveel nadruk op beeld? Woorden raken mij via de hersenen, maar beelden, muziek, ritme, toon, dynamiek, herhaling, vorm (stagnatie of juist vloeiend) komen direct in mijn onderbuik.

Luk Perceval, Johan Simons, Warlikowski, Marthaler, Cao Fei, Robert Wilson. Mensen die steeds opnieuw durven beginnen, openlijk durven zoeken.

Over twintig jaar: ben ik intendant van de Münchner Kammerspiele of een ander internationaal gevoed, georiënteerd en geïnspireerd gezelschap.

'Gif' en 'De Wilde Eend'

Gif
Na zes jaar zien ze elkaar weer voor het eerst, samen wachten ze de herbegrafenis van hun zoon. Lukt het hen om tot elkaar te komen? Regisseur Liliane Brakema toont ons in haar ontroerende voorstelling Gif hun kwetsbare pogingen. ‘Voor mij gaat de voorstelling over twee mensen die op hun eigen manier zo vervormd zijn door het verleden dat ze zich te kwetsbaar voelen om ook kwetsbaar te kunnen zijn. Maar wel, ondanks alles, steeds blijven proberen tot elkaar te komen. Ik lees Gif als een reeks pogingen, een 'dans van de onvolmaaktheid'. Mij raakt de schoonheid van die onhandige pogingen tot contact.’

'Gif komt onder hun huid terecht, hebben we gemerkt. De voorstelling ontroert, beroert, beweegt. Ze laat je lachen en huilen en dwingt je soms - volgens mijn kijkers - om 't mooie, 't hoopvolle en 't eenzame van menszijn te zien. Tijdens de voorstelling genoot ik soms stiekem achterin wanneer mijn publiek samen moest lachen, samen moest huilen, samen opstond in het applaus en samen napraatte en navoelde over wat menszijn inhoudt. Dat is natuurlijk wat ik wil als regisseur!'

De pers over Gif:
"Het is een regie die er wezen mag, helder en consequent." (de Volkskrant, juni 2015).
"Brakema vond een spannend contrapunt voor Lot Vekemans' trefzekere zinnen (..) De voorstelling wordt boven het dramatisch realisme uitgetild." (NRC, juni 2015).

De Wilde Eend
Loek Zonneveld zijn recensie van dit afstudeerproject in De Groene Amsterdammer (juni 2015) met "Mooi!". Benieuwd? Kom maar kijken... (de voorstelling wordt als alles doorgaat hernomen in maart 2016).

Stage

• Dantons Tod (Georg Buchner) – Johan Simons – Münchner Kammerspiele (jun-sep 2013)
• Koningin Lear – Eric de Vroedt – Toneelgroep Amsterdam (jan-mrt 2015)