Zooey Sternheim

Zooey Sternheim

Opleiding
Theaterdocent
Lichting
2011
E-mail
zooey.sternheim@gmail.com

Denk niet te veel na over wat je wilt worden of wie je wilt zijn. Onderga alle lessen, alle projecten, neem zo veel op als je kan en zie kritiek als hulp om jezelf verder te ontwikkelen. Er zijn zo veel slimme mensen om je heen, leer daarvan!

Als ik lesgeef, krijg ik energie van de kracht van mijn spelers, mijn leerlingen. Iedereen is het waard om naar te kijken en dat wil ik ze meegeven.

Ik raak geïnspireerd door toneelschrijvers als Heiner Müller en Judith Herzberg. Zij die hun eigen leven als uitgangspunt  nemen, en daar virtuoos over schrijven.

Met heel mijn hart hoop ik dat het onderwijs nog steeds zal investeren in het theatervak op scholen. Ik geloof er heilig in dat theater een socialiserende en kennisgevende waarde heeft voor jonge mensen. Door theater ga je anders tegen de dingen aan kijken, verruim je je blik op de wereld en de mensen in die wereld. Ik hoop jonge mensen te kunnen leren kijken, zien en luisteren. Naar elkaar en naar zichzelf. Op een middelbare school mijn eigen theaterklas(sen) hebben, is toch wel iets waar ik van droom. Verder wil ik vooral veel maken met jonge mensen.

Mijn afstudeervoorstelling maak ik met jongeren in Rotterdam, bij de SKVR (Stichting Kunst Voor Rotterdammers). Ik werk vanuit hun verhalen, hun verleden, heden en toekomstdromen.

Stage

Van oktober tot december 2010 heb ik stage gelopen in Los Angeles bij de Los Angeles Poverty Department, een theatergroep die werkt met daklozen, ex-verslaafden en ex- gedetineerden. Ze maken voorstellingen over en vanuit het leven van deze mensen en maken zich hard voor de slechte omstandigheden in de Amerikaanse gevangenissen. Ze zijn gevestigd op Skid Row, in de armste buurt van Los Angeles.

Daar stage lopen was voor mij een wereldervaring, bijzonder inspirerend. Ik heb daar enorm veel geleerd, niet alleen als theatermaker maar ook als mens: bijvoorbeeld hoe je een artistiek product van hoog niveau kunt maken met amateurs vanuit hun eigen verhalen en met een sociaal of politiek belang. Maar ook: hoe verhoud je je als maker tot je spelers, hoe genereer je het materiaal en hoe werk in zulke omstandigheden?

Bij terugkomst in Nederland heb ik een project gedaan in een jeugddetentiecentrum voor jongens in Amsterdam-West, waar we met de jongens daar in tien weken een presentatie hebben gemaakt. Wederom lastige omstandigheden, maar er was een enorme energie vanuit de jongens. De presentatie, in het detentiecentrum zelf voor de andere jongens die daar zitten, was een groot succes.

In mijn afstudeerjaar heb ik de kracht en energie ontdekt van mensen die buiten de maatschappij vallen, maar die ondanks dat een enorme kracht bezitten. Het inspireert en het is prachtig om te zien wat theater met die mensen kan doen. Je geeft ze de ruimte zich te laten zien en horen, en dat is magisch.

Terug naar lijst
Delen