The Boy Who Was Raised As A Dog

"Sinds ik kan praten, kan ik normaal opstaan; maar vallen doet alleen pijn sinds ik kan praten; maar de pijn bij het vallen is half zo erg sinds ik weet dat ik over de pijn kan praten; maar vallen is twee keer zo erg sinds ik weet dat men kan praten over mijn vallen; maar vallen doet helemaal geen pijn meer sinds ik weet dat ik de pijn kan vergeten; maar de pijn stopt helemaal niet meer sinds ik weet dat ik me kan schamen voor het vallen.“ 

- Peter Handke ,,Kaspar“

Kaspar is als hond opgegroeid en vindt nu zijn weg in de wereld als mens. In zijn complexe reis schuilt een unieke mogelijkheid tot reflectie. Hij staat op het kruispunt van twee werelden: terwijl hij zijn leven in menselijke gedaante ontdekt, blijft zijn tijd tussen de honden de basis. Dat is zijn perspectief. Maar zijn huidige leven roept een vraag op die dieper gaat dan zijn eigen identiteit. Wat betekent het om mens te zijn? 

Kaspars ervaringen, geworteld in de onvoorwaardelijke liefde en eenvoud van het hondenbestaan, werpen een schaduw op de complexiteit en pijn van het menselijke bestaan. Kaspar wordt gedwongen zich te verhouden tot de paradoxen van menselijke emoties en relaties. En in deze worsteling vindt hij misschien de sleutel tot een dieper begrip van de eeuwige vraag naar geluk.

Concept en Regie*: Joelina Spiess
Geluid en muziek: David Knap
Lichtontwerp: Devon Hoopman
Lichttechniek: Charlie Smeets
Productie*: Pleun Swart
Dramaturgie: Lea Hegemann
Spel/Dans: Krisjan Schellingerhout, Meriç Tuncer
Posterontwerp: Charlie Smeets
Helping Hands: Arthur Buchholz, Charlie Smeets

*afstuderend met deze voorstelling aan de Academie voor Theater en Dans Amsterdam

Year

2024