STGM

Sick, Trance, Glory, Mud

Onze wereld is een schouwtoneel: een schouwtoneel voor, door en van de mens. We komen op, we nemen een centrale positie in in de wereld, en we sterven. We hebben piramides en wolkenkrabbers gebouwd, bossen gekapt en aangelegd, tragedies geschreven en mensenrechten verzonnen. De mens als de maat der dingen. Langzamerhand is de mens buiten de zogeheten ‘natuurlijke’ wereld gaan staan. We kijken van een afstandje naar de wereld, in plaats van er deel van uit te maken. Wij zijn Fremdkörper geworden in de wereld die we zelf hebben gemaakt. Sick Trance Glory Mud vraagt: op welke maat moeten wij de mens weergeven, in de huidige wereld, met de ecologische vraagstukken die ons wachten? Hoe ontmaken wij de wereld die we zelf gemaakt hebben? En wat doet een mens als zij haar laatste voorstelling moet spelen? Moeten wij afgaan, verdwijnen, kleiner worden, ons schuldig voelen? Of moeten we nieuwe manieren zoeken van samen-zijn, met de reigers, grashalmen, en vliegtuigen van het Amsterdamse Bos?

"To walk attentively through a forest, even a damaged one, is to be caught by the abundance of life: ancient and new; underfoot and reaching into the light. But how does one tell the life of the forest? We might begin by looking for drama and adventure beyond the activities of humans. Yet we are not used to reading stories without human heroes. This is the puzzle that informs this section of the book. Can I show landscape as the protagonist of an adventure in which humans are only one kind of participant? Over the past few decades many kinds of scholars have shown that allowing only human protagonists into our stories is not just ordinary human bias. It is a cultural agenda tied to dreams of progress through modernization. There are other ways of making worlds. Anthropologists have become interested, for example, in how substance hunters recognize other living beings as persons, that is protagonists of stories. Indeed, how could it be otherwise? Yet expectations of progress block this insight. Talking animals are for children and primitives. Their voices silent, we imagine wellbeing without them. We trample over them for our advancement. We forget that collaborative survival requires cross-species coordinations. To enlarge what is possible we need other kinds of stories, including adventures of landscapes.” - Anna Tsing, Mushroom at the End of the World

Team

Cinematografie Sophia Schut

Concept & regie Zephyr Brüggen*

Grafische vormgeving Rik Grit

Lichtontwerp Jurre Pöpping & Yared van der Zijde

Productieleiding Paula Braas

Productieassistentie Emma van Stapele

Scenografie Zephyr Brüggen & Sabine Okrouhlik (concept)

Yared van der Zijde (uitvoering)

SFX & montage Praba Anandusundaram

Spel Sean, Bell, Nick Deroo, Martijn Nieuwerf, Dinda Provily

Technische productie Yared van der Zijde*

Technische productieassistentie Jurre Pöpping

* = Afstuderend student

Met dank aan: Lotte van den Berg, Guy Biran, Ellen den Bouwmeester, Bas de Bruin, Frits van Driel, Florian Hellwig, Koos Henneman, Melissa Knollenburg, Gemma van Kruijsbergen, Jan Joris Lamers, Lois Maat, Marsja van Marle, Jacobine Oudijk, Marieke Plantinga, Linde Ruigrok van der Werven, Reowin Renkema, Pieter Rust, Frances Sanders, Roy Schilderman, Annebeth Vlietstra, Steven van Watermeulen, Jacob Zwaan, Academie voor Theater en Dans, Het Amsterdamse Bostheater, Boswachterij Amsterdamse Bos, Cross Academy Fund, maatschappij discordia, Evenementenbureau Amsterdamse Bos, Filmacademie, Gerritsen Kostuumverhuur en Ragtime Vintage Sauvage

Year

2021