Han Ruiz Buhrs

Han Ruiz Buhrs (1989) is, meer dan decorontwerper, vooral een ruimtelijk denker die graag buiten de theaterzaal werkt. Het gebruik van de ruimte en de ervaring van de toeschouwer staan centraal. Dit is het artistiek uitgangspunt en vertaalt zich vaak in een eigenzinnige publieksopstelling en in een groot gebaar als ingreep in de ruimte.

In 2019 rondde hij de opleiding Scenografie aan de AHK af. Zijn afstuderen was kenmerkend tweeledig: naast het teksttheater Shopping and Fucking (Mark Ravenhill) maakte hij een muzikale performance installatie in een fabriekshal van 900 vierkante meter: Der Bau.

Sindsdien werkte hij onder meer aan de operafilm In Nabijheid voor de Nationale Opera en Ballet, voor De Toneelmakerij op locatie (Hamlet), bouwde in opdracht van de AHK de multimediale interactieve installatie Orandakan 2020 en werkte mee aan de online voorstelling Woyzeck, een waanvoorstelling.

Der Bau

De ervaring van ruimte was in Der Bau het uitgangspunt, we wilden een performance installatie maken op locatie. Dat werd een oude fabriekshal, met zijn onontkoombare karakteristieken. Hierin deed ik als scenograaf een ruimtelijke ingreep. De leidraad was de blik van de toeschouwer door de ruimte. Het is niet mijn einddoel om een hermetische kunstinstallatie te maken; ik vind de theatraliteit van levensbelang. De notie van tijd en fysieke handeling vraagt de toeschouwer nadrukkelijk ten dans in het hier en nu. Om dit te realiseren vroeg ik regisseur Adrian Linz.

Met hem sprak ik over tijd, herinnering en het alsmaar in transitie zijn van de mens. Hoe kan een mens wortelen in een alsmaar voortgaande wereld? De ervaring van tijd en de ruimte werd zo ons beider speelvlak. Hij koppelde dat aan handeling, ik aan beeld en Lautaro Hochman componeerde hier een stuk voor. Samen kwamen we tot een dramaturgie van de ruimte. Ik doorkliefde de hal met gigantische schuine wanden, waardoor vier zones ontstonden. Hiertoe moesten de regisseur, de componist en later de spelers zich zowel inhoudelijk als fysiek verhouden. Uiteindelijk moest het publiek daarbinnen zijn eigen weg vinden.

Elke zone had zijn eigen karakter. De eerste was een wachtruimte, een voorportaal. Vervolgens was er een steeds breder wordende ruimte, gevuld met een wirwar van fragmentarische wanden, gebouwd vanuit steeds andere perspectieven. Om de hoek van de grote schuine wand, opende zich een weidse ruimte met een waterbassin in het midden. Daaromheen hingen spelers met gips en stof zelfgebouwde sculpturen. De vierde en laatste ruimte was gewoon de keuken van de hal, met een druppelinstallatie die overal in de hal al te horen was.

Other Projects

Shopping and Fucking

De afstudeervoorstelling Shopping and Fucking gaat over verloren jongeren in een dystopische consumptiemaatschappij waarin het marktkapitalisme volledig is doorgeslagen. Alles draait om transactie: geld, seks en drugs.

Ik maakte een apocalyptische wereld, een soort plastic vuilnisbelt, een draaikolk van gebruiksvoorwerpen uit een glansrijk verleden; geel, roze en blauw zijn tot stof vergaan. In gesprek met de regisseur (Jessie L'Herminez) kwam naar voren dat ik iets tegenover dit uitzichtloze scenario moest stellen, iets dat de tijdgeest overstijgt en wellicht hoop biedt. De natuur. Ik plaatste daarom een gigantische boom in het midden van de vloer. Als een silent witness, ogenschijnlijk achteloos geschetst uit multiplex, niet verwijzend naar een specifieke boom maar naar alle en geen. Het publiek zette ik in een cirkel rondom de boom, als medeplichtigen aan het relaas. De regisseur liet vervolgens de spelers in constante banen, dichtbij en ver weg rondcirkelen. De boom werd zo de as van de voorstelling, het oog van de storm. Onbewogen stond hij daar, temidden van alle grote en kleine drama’s. Op het einde liet hij zich gelden, zijn takken kwamen in beweging en strekten zich hoog boven het publiek uit.

Internship

• Decoratelier Jozef Wouters
• Wikke van Houwelingen en Marloes van der Hoek