Emke's onderzoeksvraag komt voort uit de ervaringen die zij heeft met haar eigen interactieve werk. Uit iedere speelbeurt komt een soort ‘sociale kennis’ naar voren, waar ook het publiek na afloop nieuwsgierig naar is: ‘Ging het in andere groepen heel anders?’ ‘Schrok je van wat wij deden?’ Mensen wil graag weten of het afwijkend was wat ze deden, waarmee ze impliciet ook vragen naar wat er ‘normaal’ gebeurt. Als maker ziet zij patronen in de keuzes en in het gedrag van het publiek ontstaan en ook weer onderuit gehaald worden. Emke ontwikkelt een manier om deze ‘sociale kennis’ zo zorgvuldig mogelijk maar ook zo prikkelend mogelijk te benoemen en deelbaar te maken, per voorstelling, maar ook per serie voorstellingen. Daarbij is het belangrijk om een epistemologie te articuleren die deze kennis omvat: wat is deze ‘sociale kennis’ precies? Hoe leer je hem kennen? Waarvoor is deze kennis representatief? (In hoeverre is representativiteit belangrijk?) Wat kan de reikwijdte ervan zijn? Hoe kan de kennis bijdragen aan de ervaring en betekenis van het kunstwerk?

Samen met een kleine groep collega kunstenaars en sociaal wetenschappers maakt ze verkenningen van vier cases van divers interactief en interventioneel werk. Daarbij gaat ze ervan uit dat ieder werk om een eigen aanpak vraagt, die afhankelijk is van de manier waarop de interactie plaatsvindt. Met deze verkenningen hoopt ze gedachte-instrumenten te ontwikkelen om de informatie die zich aandient in een interactieve performancesituatie op een gepaste, organische en systematische manier te verwerken.