Ontstaan 5VOOR12 - Geen woorden, maar daden

Tijdens de eerste lockdown had Toni Blackwell de opdracht om een ​​essay voor haar studie (Opleiding Theaterdocent) te schrijven. Haar eerste idee was om een ​​essay te schrijven met de titel: Ik heb Hamlet nooit gelezen (en dat heeft ze ook niet...) over hoe de westerse canon de toegankelijkheid van theater beïnvloedt. Maar toen Corona gebeurde, had ze het gevoel dat ze niet al haar tijd kon investeren in een essay dat op de een of andere manier de huidige situatie niet weerspiegelde. Tegelijkertijd voelde ze de drang om bij haar onderwerp te blijven.

Toen schreef ze haar essay genaamd: De epidemie van de "niet-westerse" theatermaker. Waar ze een parallel trok tussen hoe de samenleving omgaat met het Coronavirus en hoe de theaterwereld 'omgaat' met 'niet-westerse theatermakers'. Om deze theorie te ondersteunen, gebruikte ze voorbeelden uit haar ervaringen op school en het werkveld.

Terwijl ze haar essay aan het schrijven was werd Ahmad Aurberry in koelen bloede neergeschoten. In het weekend van haar deadline werd George Floyd vermoord. Gevoed door alles wat er in de wereld gebeurde en alle reacties op haar essay voelde Toni dat het tijd was om woorden in daden om te zetten. Ze vond dat we een platform nodig hadden dat de noodzakelijke onderwerpen bespreekt die momenteel in de wereld gaande zijn, NU is de tijd om in actie te komen, het is letterlijk 5 voor 12. Ook op school. Wat gebeurt er achter de deuren? In studio's? Hoe reflecteren leerlingen op institutioneel racisme op school? We kunnen soms naar de wereld kijken en erop reageren binnen ons kunstenaarschap, maar tegelijkertijd kijken we misschien te veel naar wat er buiten het gebouw gebeurt in plaats van naar binnen te kijken.

Delen